Korkularımız ve hırslarımız arasında yaşıyoruz.. Kaybetme korkusu ve kazanma hırsı..
İnsanoğlunun bu ilkel davranış şekilleri ne kadar zaman geçerse geçsin değişmiyor. Varoluştan bu yana medeniyet ne kadar gelişirse gelişsin sadece korkuların ve menfaatlerin içeriği ve şekli değişiyor, özü aynı kalıyor. Sorguladığım şey şu aslında; bunlar gelişimin lokomotifi mi? Yoksa düşmanı mı?
Ben her ikisi de olduğu kanaatine vardım, her zaman ki gibi bir taraftan inşa etmeyi, var etmeyi, ilerlemeyi, bir taraftan da kurduğu her şeyi yerle bir etmeyi seviyor insanoğlu. Bu aksiyonlara neden olan da yine korkular ve hırslar.. En ufak kişisel konulardan en önemli toplumsal hareketlere kadar aslında itici güç aynı..
Tarihe baktığımızda sayısız örnek var ama biz en yakın geçmişe, dünyanın geçirdiği 2 büyük dünya savaşına bakalım. 1.dünya savaşından hemen önce tam medeni dünya düzeni filizlenirken, insan hakları, hukuk devleti, bağımsızlıktan bahsedilirken; emperyalizmin çöküşü başlamışken birden bire kendi kurduğu dengeleri altüst etmedi mi insanoğlu? Neden? Devletlerin toprak ve kaynak yağması sırasında daha fazla pay alma hırsı ve güçlerini kaybetme korkusu yüzünden.. Her savaş, medeniyeti en az 10 yıl geriletir. Dolayısıyla elleriyle yarattığı mental değişim ve medenileşme adımlarını geride milyonlarca ölü, yerle bir edilmiş birsürü şehir ve yokolan bir sürü bilgi birikimi bırakarak geriye doğru fırlattı attı dünya..
1930’larda yine insanlık içindeki durdurulamaz gelişim içgüdüsüyle bir endüstri devrimi yarattı. Bu devrimin getirdiği üretim, istihdam, tarım toplumundan endüstri toplumuna geçiş sürecinde dünya tam yaralarını sararken tekrar korkular ve hırslar gözünü bürüdü insanoğlunun. Bu sefer teknolojinin gelişimiyle eldeki techizatın gücü de arttı ve yıkımlar çok daha büyük çaplı, acımasız oldu. Ve medeniyet yine geriye doğru sürüklendi.. Kayıplar, yıkımlar, yokolan kaynaklar, tecrübeler, değerler, bilgiler..
Bu iki ileri bir geriler insanlık varolduğu sürece devam edecek. Çünkü hep bir şeylerden korkacağız ve hep daha fazlasını isteyeceğiz. Tüm komünal eylem ve aksiyonlar da zaten bunlar üzerine yapılanmış durumda. İşte tehlikeli nokta bu! Medeniyetin önündeki en büyük engel kişisel korkular ve menfaatler değil, bunlar olacak ve yaşamın devamı için de olmak zorunda.. İnsanı ayakta tutan, yaşamasını sağlayan denge bu. Tehlikeli olan bireylerin küçük dünyalarındaki küçük korku ve hırslarının büyük dengelerin büyük ve tahrip gücü yüksek korku ve menfaatleri uğruna kullanılması.. İşte o zaman kendimizi korumamıza ve daha ileriye gitmemize neden olan korkular, birden dünyaya ve geleceğimize yönelmiş silahlara dönüşür.
Dünyanın önündeki en büyük toplumsal tehdit bence bu. Bunun en önemli çözülme yolu ise aydınlanma ve eğitim! Eğitim, ama beynimizi bağlayan düşünce zincirlerini kıran, tabusuz dünyayı sorgulamamazı sağlayan, neden, niçin korktuğumuzu, neyi, ne için istediğimizi iyi tesbit edebilmemizi sağlayan bir düşünce sisteminin önünü açan bir eğitimden bahsediyorum. Aksi takdirde korku ve menfaatleri üzerinde oynamaya hazır aportta bekleyen nice tehlikelere karşı savunmasız kalacak insanoğlu..
imza: FEYZA
